Псалтыр. Chapter 104

1 Псальма Давідава пра стварэньне сьвету. Дабраславі, душа мая, Госпада! Госпадзе, Божа мой! Ты дзівосна вялікі. Ты ўбраны ў славу і ў веліч,
2 Ты ўбіраешся ў сьвятло, як у шаты, прасьціраеш нябёсы, як заслону,
3 ладзіш над водамі вышынныя харомы Твае, робіш хмары Твае калясьніцаю, крочыш на крылах ветру.
4 Ты творыш анёлаў Тваіх з духаў, слуг Тваіх - з вагню палымянага.
5 Ты паставіў зямлю на цьвёрдых асновах: не пахісьнецца яна векавечна.
6 Безданьню, як вопраткаю, накрыў Ты яе; на горах воды стаяць.
7 Ад пагрозы Тваёй уцякаюць яны, ад голасу грому Твайго пабеглі яны;
8 узыходзяць на горы, сыходзяць у даліны, на месца, якое Ты ім назначыў.
9 Ты паклаў мяжу, якой не пяройдуць, і ня вернуцца зямлю пакрыць.
10 Ты паслаў крыніцы ў даліны; паміж гор цякуць воды,
11 пояць усіх зьвяроў польных; дзікія аслы спатольваюць смагу сваю.
12 Каля іх жывуць птушкі нябесныя, з гольля падаюць галасы.
13 Ты напойваеш горы з вышыняў Тваіх, плёнам дзеяў Тваіх зямля насычаецца.
14 Ты росьціш быдлу траву, і зеляніну на спажытак чалавеку, каб ежу зь зямлі здабываў,
15 і віно, якое вяселіць сэрца чалавеку, і алей, ад якога блішчыць твар ягоны, і хлеб, які мацуе сэрца чалавеку.
16 Насычаюцца дрэвы Госпада, кедры Ліванскія, якія Ён пасадзіў;
17 на іх гняздуюцца птушкі: яліны - пад гняздо буслам,
18 высокія горы - сарнам; каменныя скалы - сховы зайцам.
19 Ён стварыў месяц на азначэньне часу; сонца ведае свой захад.
20 Ты прасьціраеш цемру, і бывае ноч: уначы бадзяюцца ўсе лясныя зьвяры;
21 ільвы, якія рыкаюць па здабычы і просяць у Бога ежы сабе.
22 Устае сонца, і яны зьбіраюцца і кладуцца ў свае логвішчы;
23 выходзіць чалавек на дзеі свае і на працу сваю да вечара.
24 Як многа дзеяў Тваіх, Госпадзе! Усё стварыў Ты мудра; зямля поўная твораў Тваіх.
25 Гэта мора - вялікае і шырокае: там паўзуны, якім ліку няма, жывёлы малыя і вялікія;
26 там плаваюць караблі, там гэты левіяфан, якога Ты стварыў гуляць у ім.
27 Усе яны ад Цябе чакаюць, каб Ты даў ім ежу сваечасова.
28 Даеш ім - прымаюць; адкрываеш далоню Тваю - насычаюцца дабром;
29 схаваеш аблічча Тваё - палохаюцца; забіраеш у іх дух - паміраюць, і ў пыл свой вяртаюцца.
30 пашлеш дух Твой - ствараюцца, і Ты абнаўляеш улоньне зямлі.
31 Хай будзе Госпаду слава навечна; хай радуецца Гасподзь дзеямі Сваімі.
32 Паглядзіць на зямлю, і яна трасецца; дакранецца да гор, і дымяцца.
33 Буду сьпяваць Госпаду ўсё жыцьцё маё, буду сьпяваць Богу майму, пакуль я ёсьць.
34 Хай Яму паспрыяе песьня мая; буду радавацца ў Госпадзе.
35 Хай зьнікнуць грэшнікі зь зямлі, і бязбожных хай болей ня будзе. Дабраславі, душа мая, Госпада! Алілуя!